Το 1997, η Λούμα ειδοποίησε τους γονείς της ότι έμενε στην Αμερική. Ήρθε εδώ σε ηλικία 21 ετών. Ο πατέρας της δεν ήταν ευχαριστημένος με την απόφασή της. Μετά την αποφοίτησή της από το κολέγιο, ήταν αποφασισμένη να τα καταφέρει μόνη της.
Το 2002, έπιασε δουλειά ως προπονήτρια ποδοσφαίρου κοριτσιών στην τοπική YMCA στο Κλάρκστον της Τζόρτζια. Έπεσε πάνω σε αγόρια που έπαιζαν ποδόσφαιρο στο δρόμο και ένιωθε ότι μπορούσε να έχει περισσότερο αντίκτυπο μαζί τους. Παράτησε τη δουλειά της και δεσμεύτηκε να ξεκινήσει μια ομάδα με αυτά τα αγόρια. Ονόμασαν τους εαυτούς τους «Φύγες».
Ο Κλάρκστον ήταν αρχικά ανθεκτικός στους νεοφερμένους πρόσφυγες. Οι λευκοί έφυγαν και όσοι έμειναν δεν ήταν φιλόξενοι. Η αστυνομία και ο δήμαρχος έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τους κρατήσουν στη θέση τους.
Με τον καιρό, λίγοι άνθρωποι άρχισαν να αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα. Ένας τοπικός παντοπώλης πήρε συμβουλές από μια βιετναμέζα κοπέλα που του πρότεινε να αρχίσει να εφοδιάζει το μαγαζί με έθνικ φαγητά. Μια εκκλησία μετονομάστηκε και καλωσόρισε όλες τις ομάδες. Ένας νέος αρχηγός της αστυνομίας διόρθωσε τα λάθη. Το 2009 έληξε η θητεία του δημάρχου.
Η Λούμα απέκτησε έναν βοηθό ονόματι Τρέισι. Ο συγγραφέας, Warren St. John μοιράστηκε την ιστορία του. Πήραν δωρεές και προσέλαβαν δύο δασκάλους για να δουλέψουν με την ομάδα διδασκαλίας.
Αυτό το βιβλίο χρειάστηκε λίγο χρόνο για να διαβαστεί γιατί μπήκε στην ιστορία των καταστάσεων από τις οποίες είχε προέλθει ο καθένας από τους παίκτες. Μας θυμίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες. Αν ήμασταν στην ίδια θέση, θα ελπίζαμε σε καλοσύνη από κάποιον.
Είχα την ευλογία που έκανα φίλο το 1999 με ένα από τα «Χαμένα αγόρια» του Σουδάν στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Η νύφη μου είναι από το Σουδάν. Ο Θεός ήξερε το 1999 όταν γνωρίσαμε τον φίλο μας ότι ο γιος μου θα παντρευόταν μια κοπέλα από την ίδια χώρα όταν μεγάλωνε.
Σε αβέβαιες στιγμές, ο φόβος μας κρατά σε απόσταση από το άγνωστο. Μερικές φορές, τα γεγονότα είναι εκτός ελέγχου μας, αλλά μπορούμε να χάσουμε ευκαιρίες, μη γνωρίζοντας τους πρόσφυγες στις κοινότητές μας.
Μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες ανθρώπων που έκαναν τη διαφορά στη ζωή των άλλων. Αυτή η ευγένεια μπορεί να έχει ένα κυματιστικό αποτέλεσμα και να πολλαπλασιάζεται. Μερικές φορές, μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να μάθουμε πώς. Το έχω δει στη ζωή μου. Ελπίζω να δω περισσότερα.
Ευχαριστώ τον Θεό για όσους έχω γνωρίσει και αυτούς που δεν έχω γνωρίσει ακόμα. Τις καλύτερες ευχές σε όλους σε αυτήν την ιστορία.